ហេតុអ្វីការផ្លាស់ប្តូរមានសារៈសំខាន់

       ការផ្លាស់ប្តូរ និងការបិទកន្លែងថែទាំលំនៅដ្ឋាន។
អង្គការម្លប់ឫស្សី បានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការជាមួយរដ្ឋាភិបាលតាមរយៈ ក្រសួងសង្គមកិច្ច អតីតយុទ្ធជន និងយុវនីតិសម្បទា ដើម្បីផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម និងផ្សព្វផ្សាយការអនុវត្តល្អបំផុតនៃគោលការណ៍ណែនាំថ្នាក់ជាតិ លើការរួមបញ្ចូលកុមារ ការផ្លាស់ប្តូរ មណ្ឌលថែទាំកុមារ  និងការបិទមណ្ឌលថែទាំកុមារ។ តំនាងក្រសួងសង្គមកិច្ចបាន ចូលរួមក្នុងបើកកម្មវិធី​និងថ្លែង នូវមតិយោបល់ក្នុងការផ្តល់ជាសេចក្តីណែនាំ ការលើកទឹកចិត្ត និង ការចូលរួម ចុះទស្សនៈកិច្ចផ្ទាល់ដើម្បី ជម្រុញអោយការអនុវត្តតាមនីតិវិធី នៃការធ្វើសមាហរណកម្ម និងការថែទាំក្នុងសហគមន៍អោយកាន់តែត្រឹមត្រូវ និង ឆ្លើយតបទៅនឹងឧត្តមប្រយោជន៍កុមារ។ អនុប្រធាននាយកដ្ឋានការពារកុមារ លោក សុត ចាន់វណ្ណៈ បានចូលរួម និងថ្លែងសុន្ទរកថាដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍របស់លោក។

សុន្ទរកថារបស់ តំនាងក្រសួងសង្គមកិច្ច អតីតយុទ្ធជន និងយុវនីតិសម្បទា និង នាយកមណ្ឌលថែទាំកុមារ

       នៅក្នុងផែនការនេះមានសកម្មភាព​ជាយុទ្ធសាស្ត្រមួយក្នុងចំណោម​​សកម្មភាព​ជា​យុទ្ធសាស្ត្រនានា គឺ “រៀបចំនិងអនុវត្ត​គោល​ការណ៍ណែនាំ កម្មវិធី និងនីតិវិធីសមាហរណកម្មកុមារ បង្វែរកន្លែងថែទាំ និងបិទកន្លែងថែទាំកុមារ”។ ក្រសួង ស.អ.យ សូមថ្លែងអំណរគុណយ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះភាគីពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ដែលបានរួមចំណែក ក្នុងការផ្តល់សេវាថែទាំជំនួសចំពោះកុមារ និងបានធ្វើការបង្វែរការថែទាំនេះទៅក្នុងសហគមន៍។ សូមថ្លែងអំណរគុណជាពិសេសសម្រាប់អង្គការម្លប់ឫស្សី ដែលបានចូលរួមសហការ បានគាំទ្រក្នុងការតាក់តែង និងគ្រប់ដំណើរការនៃការរៀបចំគោលការណ៍ណែនាំនេះប្រកបដោយជោគជ័យ។ និងបានគាំទ្រតាមរយៈជួយផ្នែកបច្ចេកទេស ផ្តល់សេវា ទៅកាន់ នាយក មណ្ឌលថែទាំកុមារ, យុវជន និងកុមារ ដើម្បីឆ្លើយតបប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព និងធ្វើឱ្យប្រព័ន្ធសុខុមាលភាពកុមារកាន់តែប្រសើរឡើង។

      លោក សុត ចាន់វណ្ណៈ៖ នេះជាដំណើរទស្សនកិច្ចសិក្សាផ្លូវការលើកដំបូងដែលលោកបានចូលរួម នេះគឺពិតជាល្អក្នុងការគាំទ្រ មណ្ឌលថែទាំកុមារ ផ្សេងទៀតសម្រាប់ដំណើរការផ្លាស់ប្តូររបស់ពួកគេ ក្រោមអ្នកបច្ចេកទេស (លោក សាត សុធី) ដែលមានបទពិសោធន៍ច្រើនលើផ្នែកអធិការកិច្ចនៃគ្រឹះស្ថានថែទាំលំនៅដ្ឋាន។ លើសពីនេះ លោក សាត សុធី (ដូសវី នៅខេត្តកណ្តាល) បានរៀបរាប់ថា កុំខ្លាចអីមកខ្ញុំដើម្បីពិភាក្សាអំពីរបៀបផ្លាស់ប្តូរពីការថែទាំ មណ្ឌលថែទាំកុមារ ទៅជាការថែទាំតាមសហគមន៍ និងគ្រួសារសម្រាប់កុមារ ខ្ញុំឈរនៅមុខតំណែងនេះច្រើន ជាច្រើនឆ្នាំរួចមកហើយ ហើយខ្ញុំក៏បានជួយអង្គការជាច្រើនរួចទៅហើយអំពីតំបន់ការពារកុមារ ដូច្នេះខ្ញុំសុខចិត្តគាំទ្រ និងជួយក្នុងគ្រប់បញ្ហាទាក់ទងនឹងការការពារកុមារ និងការថែទាំកុមារ។

       អង្គការថែទាំកុមារផ្កាយ (SCCO) យើងបានដំណើរការមកដល់ពេលនេះមានការសហការយ៉ាងល្អពី អង្គការម្លប់ឫស្សី ដែលបានផ្តល់នូវចំនេះដឹង បច្ចេកទេស ក្នុងការធ្វើសមាហរណកម្ម និង ជួយយើងក្នុងការបង្កើតអោយមានក្រុមគាំទ្រយុវជនក្នុងសហគមន៍។ ក្រុម​យុវជន​មាន​ ១៤​នាក់ កុមារ​១៣​នាក់ និង​ស្រី​៩​នាក់។ ពួកគេបានបង្កើតចក្ខុវិស័យ និងផែនការអភិវឌ្ឍន៍ក្រុម រួមទាំងផែនការសកម្មភាពរយៈពេលប្រាំមួយខែ។ សំខាន់ជាងនេះទៅទៀត អង្គការថែទាំកុមារផ្កាយ ដែលធ្លាប់ផ្តល់សេវាថែទាំកុមារនៅក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលនេះ បានបង្វែរ និងបង្កើតសកម្មភាពសហគមន៍ធំៗចំនួនពីរ៖ កម្មវិធីបង្កើតប្រាក់ចំណូលគ្រួសារគាំទ្រ និងក្រុមគាំទ្រយុវជន។ ត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយនាយក អង្គការថែទាំកុមារផ្កាយ លោក នី ម៉ៃ។

សុន្ទរកថារបស់នាយក មណ្ឌលថែទាំកុមារ និងម្ចាស់ជំនួយរបស់ពួកគេ។

       អ្នកស្រី យូស សម្ភស្ប លើកឡើងថា គ្មានកន្លែងណាល្អជាងកូនផ្ទះ និងគ្រួសារទេ។ ដោយផ្អែកលើបទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំក្នុងនាមជានាយកគ្រឹះស្ថានថែទាំលំនៅដ្ឋាន ខ្ញុំធានាថា ការថែទាំលំនៅដ្ឋានមិនអាចផ្តល់នូវទំនាក់ទំនងដ៏កក់ក្តៅ និងសេចក្តីស្រឡាញ់ដល់កុមារដូចជាគ្រួសារជីវសាស្រ្តរបស់ពួកគេ។ ខ្ញុំក៏ចង់ប្រកាសថា ថវិកាដូចគ្នា ប៉ុន្តែអ្នកអាចផ្គត់ផ្គង់កុមារក្នុងសហគមន៍បានច្រើនជាងការថែទាំ នៅមណ្ឌលថែទាំកុមារ ។ វាជាការភ្ញាក់ផ្អើលលើកដំបូងសម្រាប់ខ្ញុំ នៅពេលដែលខ្ញុំបានឮអំពីការផ្លាស់ប្តូរទៅកាន់សហគមន៍ ហើយខ្ញុំក៏សួរខ្លួនឯងថា ហេតុអ្វីបានជាយើងគួរបំប្លែង មណ្ឌលថែទាំ របស់យើងទៅជាសហគមន៍ ដោយសារកុមារត្រូវបានយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងជាមួយនឹងអាហារ និងជំនួយថែទាំសុខភាពនៅក្នុងមជ្ឈមណ្ឌល? ខ្ញុំបានចូលរួមវគ្គបណ្តុះបណ្តាលជាច្រើនដូចដែលផ្តល់ដោយ អង្គការម្លប់ឫស្សី និងអង្គការផ្សេងទៀតអំពីការថែទាំកុមារ ហើយខ្ញុំបានផ្លាស់ប្តូរទស្សនៈរបស់ខ្ញុំអំពីការថែទាំកុមារនៅក្នុង មណ្ឌលថែទាំ។ ខ្ញុំត្រូវបានគាំទ្រដោយ អង្គការម្លប់ឫស្សី និងអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធ ជាពិសេសមន្រ្តី ក្រសួងសង្គមកិច្ច អតីតយុទ្ធជន និងយុវនីតិសម្បទា ដូចដែលពួកគេតែងតែផ្តល់អនុសាសន៍ និងផ្តល់យោបល់សម្រាប់ការផ្លាស់ប្តូរ មណ្ឌលថែទាំកុមារ របស់ខ្ញុំក្នុងឆ្នាំ ២០១៧ ខែកុម្ភៈ។ ការផ្លាស់ប្តូរពីការថែទាំ នៃមណ្ឌលថែទាំ ទៅជាការថែទាំតាមសហគមន៍មិនមែនជាដំណើរការងាយស្រួលទេ ដូចដែលខ្ញុំបានតស៊ូមតិជាមួយម្ចាស់ជំនួយ និងពន្យល់ ពួកគេមួយជំហានម្តងៗអំពីផលប្រយោជន៍ដ៏ល្អបំផុតរបស់ កុមារងាយរងគ្រោះ ព្រោះថាពួកគេមិនត្រូវបែកចេញពីគ្រួសារជីវសាស្រ្តរបស់ពួកគេទេ ហើយការថែទាំ នៅមណ្ឌលថែទាំកុមារ តែងតែជាជម្រើសចុងក្រោយសម្រាប់ពួកគេ។

       ម្ចាស់ជំនួយ SCCO៖ ម្ចាស់ជំនួយរបស់ SCCO ក៏បាននិយាយដែរថា អ្នកបានទស្សនានូវលទ្ធផលល្អមួយចំនួនពីការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់យើងនៅក្នុងសហគមន៍រួចហើយ។ យើងបានពិភាក្សាជាច្រើនអំពីការផ្លាស់ប្តូរដំបូងពី មណ្ឌលថែទាំ ទៅកាន់ការថែទាំតាមសហគមន៍ ហើយយើងចាប់ផ្តើមរៀនច្រើនអំពីរឿងនោះ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំមានសំណួរពីរសម្រាប់អ្នកគិត តើអ្នកធ្វើដូចម្តេចដើម្បីប្រាកដថាសហគមន៍ជាកន្លែងសុវត្ថិភាពសម្រាប់កុមារនៅកម្ពុជា? ហើយតើអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល អភិបាល និងអ្នកដឹកនាំសហគមន៍មានតួនាទីអ្វីខ្លះ ដើម្បីធានាថាសហគមន៍មានសុវត្ថិភាពសម្រាប់កុមារ? ខ្ញុំផ្តោតលើនិរន្តរភាព៖ តើអ្នកធ្វើដូចម្តេចដើម្បីឲ្យប្រាកដថា គ្រួសារមានឯករាជ្យភាពនៅក្នុងសង្គមកម្ពុជា ខណៈដែលពួកគេមិនបានដឹងអំពីអ្នកខាងក្រៅដូចជាខ្ញុំ និងប្រទេសផ្សេងទៀតផងដែរ? តាមពិតទៅ ខ្ញុំបាននៅទីនេះអស់រយៈពេល ១០ ឆ្នាំមកហើយ ហើយខ្ញុំបានឃើញអ្វីៗជាច្រើនបានផ្លាស់ប្តូរតាមរយៈការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់យើង។ ចុះ១០ឆ្នាំទៅមុខទៀត តើយើងគួរត្រៀមអ្វីខ្លះសម្រាប់ការផ្លាស់ប្តូរនៅកម្ពុជា?

សុន្ទរកថារបស់គ្រួសារធម៏ និង មណ្ឌលថែទាំ

       លោក គា ថុល ឪពុកធម៌ទទួលបន្ទុកការថែទាំបណ្តោះអាសន្ន បាននិយាយថា៖ ក្នុងនាមខ្ញុំបាទជា ប៉ាធម៌ នៃការថែទាំគ្រួសារបណ្តោះអាសន្ន ដោយស័្មគ្រចិត្ត។ ខ្ញុំនិងប្រពន្ធ លោកស្រី ប៉េង ចិន្តា បានសម្រេចចិត្តធ្វើ ការសហការណ៍ ជាមួយ អង្គការម្លប់ឫសស្សី តាំងពី ថ្ងៃទី០១ ខែមិនា ឆ្នាំ២០១៧។ “គឺពួកខ្ញុំ មានដួងចិត្ត អាណិត ស្រលាញ់ក្មេងៗ ចង់ជួយក្មេង ដែលងាយរងគ្រោះ ចង់ ជួយសង្គម តាមរយៈការមើលថែកុមារនេះ ”

       លោកស្រី គន់ ចិន្តា ប្រធាន អង្គការ CICFO  បានចូលរួម ទស្សនៈកិច្ចសិក្សា បានលើកឡើងថា៖ អង្គការម្លប់ឫស្សីបានធ្វើអោយខ្ញុំកាន់តែច្បាស់អំពីនិតិវិធីសមាហរណកម្ម កុមារទៅរស់នៅក្នុងសហគមន៍។ អ្វីដែលជំរុញចិត្តខ្ញុំបន្ថែមទៀតនោះគឺ ខ្ញុំបានលឺពីសំដីកុមារ ដែលគាត់ចង់រស់នៅជាមួយគ្រួសារ របស់គាត់ជាងរស់នៅក្នុងមណ្ឌល ទោះបីគ្រួសារកុមារក្រីក្រក៏ដោយ។ លើសពីនេះ ខ្ញុំបានលឺ និងបានឃើញពីរបៀបដែលអង្គការថែទាំកុមារផ្កាយ (SCCO) និង អង្គការអ្នកម្តាយជួយដល់ជនក្រីក្រនៅកម្ពុជា (MAPC) បានធ្វើការជាមួយនឹងកុមារ និងគ្រួសារកុមារ ដើម្បីអោយពួកគេរស់នៅជាមួយគ្នា កុមារបានទទួលភាពកក់ក្តៅ យល់អំពីបំនិនជីវិត បានទទួលការអប់រំ និង បានបង្កើតមុខរបរនៅក្នុងគ្រួសាររបស់ពួកគេផងដែរ។ នៅឆ្នាំ២០២៣ នៅពេលដែលមណ្ឌលថែទាំ របស់ខ្ញុំ បាន បង្វែរ ដោយជោគជ័យហើយនោះ ខ្ញុំនឹង បង្កើតកម្មវិធីថែទាំកុមារក្នុងសហគមន៍ ហើយខ្ញុំនឹងខ្ញុំការសហការពីអង្គការម្លប់ឫស្សីក្នុងការបង្កើតកម្មវិធីនេះ។

សុន្ទរកថារបស់កុមារ និងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ។

       សំឡេងកុមារ៖ “ខ្ញុំចង់ចែករំលែកអំពីជីវិតរបស់ខ្ញុំ ពីការថែទាំ ក្នុងមណ្ឌលថែទាំ ទៅជាការថែទាំក្នុងសហគមន៍ ខ្ញុំមានអាយុ ១៧ ឆ្នាំ ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំ មានសំណាងណាស់ ដែលត្រូវបានជ្រើសរើសដោយអង្គការដើម្បីរស់នៅក្នុងមណ្ឌល។ ជីវិតរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងមណ្ឌលគឺល្អ ខ្ញុំមានអាហារហូបចុកគ្រប់គ្រាន់ ខ្ញុំអាចទៅសាលារៀន និងទទួលបានលទ្ធផលល្អ ប៉ុន្តែពេលខ្លះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថានឹកគ្រួសាររបស់ខ្ញុំខ្លាំងណាស់។ នាយក និងលោកគ្រូអ្នកគ្រូ នៅមណ្ឌលថែទាំ បានផ្តល់ឱកាសឱ្យខ្ញុំទៅលេងផ្ទះរបស់ខ្ញុំក្នុងកម្មវិធីបុណ្យជាតិធំៗ មួយចំនួនដូចជា បុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរ បុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ។ ពេលខ្លះខ្ញុំនឹកគ្រួសារខ្ញុំខ្លាំងណាស់ ហើយពេលខ្លះខ្ញុំក៏មានអារម្មណ៍សោកសៅនៅពេលដែលខ្ញុំគិតពីស្ថានភាពគ្រួសាររបស់ខ្ញុំដែលពួកយើងមិនបានរស់នៅជាមួយគ្នា។

       សំឡេងលោកយាយរបស់ក្មេងទាំង២ «ឃើញចៅសប្បាយចិត្តពេលមករស់នៅជាមួយខ្ញុំ មានសុខភាពល្អ ហើយបានទៅរៀន និងជួយការងារផ្ទះជាច្រើន ដែលពួកគាត់រស់នៅជាមួយគ្នាក្នុងផ្ទះមួយ»។ នៅ​ក្បែរ​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំពិតជាអរគុណខ្លាំងណាស់ដែលចៅប្រុសរបស់ខ្ញុំ និងខ្ញុំអាចរស់នៅជាមួយគ្នាដោយបានជួយដល់ការសិក្សារបស់គាត់ និងជួលផ្ទះនៅជិតខ្ញុំ។ ក្រៅ​ពី​ការ​បង្រៀន ខ្ញុំ​បាន​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ជួយ​សហគមន៍​ក្នុង​ការ​ជួយ​ក្រុម​ជួយ​ខ្លួន​ឯង (ស្ត្រី) នៅភូមិ​ឃ្មួញ  សង្កាត់សែនសុខ រាជធានី​ភ្នំពេញ»។